به نقل از «ایران اکونومیست»

یک خاطره شنیدنی از مربی کانون پرورش فکری

تاریخ انتشار: ۲۷ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۳۶۹۹۱

یک نویسنده ادبیات کودک و نوجوان؛ طرح واگذاری کتابخانه کانون پرورش فکری به نهاد کتابخانه‌های عمومی را تجزیه طلبی فرهنگی می‌خواند و خاطره‌ خود را از دوران مربی‌گری خود در این نهاد می‌گوید.

طاهره ایبد در پی خبر درخواست واگذاری کتابخانه‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان به نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور در یادداشتی که در اختیار ایران اکونومیست قرار داده نوشته است: «پیشنهاد واگذاری کانون پرورش فکری به نهاد کتابخانه‌های عمومی، خبر شوک‌آوری است که به هیچ وجه قابل هضم نیست و در عجب می‌مانم که این فکر به ذهن چه کسی رسیده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نامه بیانگر این نکته است که پیشنهاد دهنده با ماهیت وجودی کانون آشنایی ندارد و نمی‌داند کانون یک نهاد کاملا تخصصی است، یک وجود زنده است و جدا کردن هر عضوش، ناقص و ناتوان کردن اوست. کتابخانه‌های کانون، تخصص محورند و حیاتش بدون پیوند میان مربی، کودک و محصولات فرهنگی (به ویژه کتاب) و کارشناسان حوزه‌ی کودک و نوجوان، امری ناممکن است.

کانون پرورش فکری، موقعیتی است که به بچه‌های ایران از تهران گرفته تا ایلام و کهگیلویه و بویراحمد، سیستان و بلوچستان و حتی روستاهای دورافتاده، فرصت و امکان می‌دهد که به جز خواندن کتاب، به کمک مربیان، علاقه و استعدادهای خود را کشف کنند، روابط سالم و مهارت‌های اجتماعی و گفت‌وگو کردن را بیاموزند، ساعت‌های خالی‌شان را کنار کسانی بگذرانند که نه تنها آسیب‌رسان نیستند که موجب آرامش روانی و رشد فکری آن‌ها می‌شود. و در نهایت مجموعه‌ی این ویژگی‌های منحصر به فرد کانون، منجر به خودشناسی و هویت‌یابی در کودکان و نوچوانان منجر می‌شود.

جداسازی کتابخانه‌های کانون، یعنی گرفتن تمام این فرصت‌ها و امتیازها از بچه‌ها، که نتیجه‌اش پراکنده کردن و سرگردان کردن آن‌ها و از دست رفتن اعتماد خانواده‌هاست.

در طول تمام سال‌هایی که در حوزه‌ی فرهنگ و ادبیات کودک و نوجوان فعالیت داشته‌ام؛ هنوز که هنوز است بهترین دوره‌ی شغلی‌ام را زمانی می‌دانم که به عنوان مربی مرودشت به استخدام کانون پرورش فکری درآمدم؛ سال ۱۳۶۱.    

 در آن دوره، هر روز با دو مربی دیگر از شیراز به مرودشت می‌رفتیم و عصر برمی‌گشتیم. در طول ماه، کتابخانه بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ مراجعه کننده داشت که هم کتاب امانت می گرفتند و هم بسته به علاقه‌شان در کلاس نقاشی، قصه‌گویی، فیلم استریپ، اوریگامی، تئاتر و... شرکت می‌کردند. کانون برای بچه‌هایی که خانواده بسامانی نداشتند و فضای خانه‌شان پرتنش بود؛ محیطی امن و آرامش‌بخش بود.آن زمان مرودشت شهری صنعتی بود؛ اما از نظر فرهنگی مشکل داشت؛ در مرودشت محله‌ای به نام گاوبازها بود که ساکنان آن گاو پرورش می‌دانند و برخی از آن‌ها اهل فروش مواد مخدر و مسائل دیگر هم بودند(البته امروزه وضعیت تغییر کرده). این محل برای غریبه‌ها جای امنی نبود. عده‌ای از اعضای کانون از محله‌ی گاوبازها می‌آمدند که با وجود تمام تعصب‌ها، خانواده‌هایشان به فضای کانون اعتماد کرده بودند.

 یک بار که قرار بود بچه‌ها را به اردوی یک‌روزه ببریم از آن‌ها خواستیم از پدر یا مادر رضایت‌نامه بگیرند. روز بعد دو خواهر به نام‌های ن و ف زارع که ۱۱ ساله بود و ۹ ساله بودند (چون فامیلی زارع در مرودشت زیاد است، فامیلی‌شان را آوردم). گریه‌کنان آمدند و گفتند پدرشان اجازه نداده است. دیدن چهره غمگین این دو خواهر در میان شور و شوق بقیه بچه‌ها دردآور بود. با دو مربی دیگر تصمیم گرفتیم بعد از تعطیل شدن کتابخانه، دم خانه‌شان برویم و با پدرشان صحبت کنیم. با آقای رسولی، سرایدار کانون مشورت کردیم، ما را از این کار منع کرد و گفت: «رفتن به این محله برای سه دختر جوان خطرناک است.» چون آقای رسولی را می‌شناختند او را راضی کردیم همراهمان بیاید.

 با ترس و اضطراب زیاد همراه زارعی‌ها به خانه‌شان رفتیم. از پدرشان خواهش کردیم اجازه دهد بچه‌ها به اردو بیایند. با عصبانیت گفت: «من برای آمدن تا کتابخانه‌ هم به زور به این‌ها اجازه می‌دهم».  به او گفتیم در بین جمعی که به اردو می‌بریم، جز راننده‌ی اتوبوس هیچ غریبه‌ای نیست؛ ما هستیم و بچه‌ها.». پدر کمی فکر کرد و بعد گفت: «به شرطی که اقای رسولی هم باشد»، گفتیم: «خیالتان راحت، ایشان و خانواده‌اش هم هستند.» و رضایت‌نامه را گرفتیم.

از این ماجرا سال‌ها گذشت، سال ۱۳۷۳ من دبیر سرویس فرهنگی روزنامه آفتابگردان بودم که نامه‌ای به دستم رسید که اشکم را سرازیر کرد؛ نوشته بود: "نمی‌دانم شما من را یادتان هست یا نه، من ن. زارع هستم، همان کسی که برای گرفتن رضایت‌نامه به خانه‌مان آمدید، آن اتفاق باعث شد نگاه پدرم تغییر کند و به من اجازه ادامه‌ی تحصیل بدهد و من امروز دانشجوی رشته مترجمی زبان انگلیسی دانشگاه تهران هستم."

طی سفرهای زیادی به کتابخانه های کانون در سراسر ایران داشته‌ایم و از این جنس دغدغه‌ها و دلسوزی‌ها و عشق به بچه‌ها در مربیان کانون زیاد دیدم. این خاطره را تعریف کردم که ارزش و اهمیت نقش یک مربی کانون فهمیده شود و چه بسا بسیاری از آن‌ها در تغییر مثبت سرنوشت بچه‌ها موثر بوده‌اند. 

 مربیان و فعالیت‌های فرهنگی و هنری کتابخانه‌ها، در این که بچه‌ها خودشان را بشناسند و مسیر درست زندگی و آینده‌شان را پیدا کنند، نقش مهمی دارند؛ مهم‌تر از سوادآموزی.

 کانون شرکت‌ نیست که زیان‌ده باشد، کانون مرکزی فرهنگی است که برای آینده سرمایه‌گذاری انسانی و اجتماعی می‌کند؛ سود کانون، پرورش نسل‌هایی بوده که سراغ بزه نرفته‌اند و زیست سالم و مفیدی داشته و دارند و باری بر دوش جامعه نیستند.

جداسازی کتابخانه‌های کانون، همان‌قدر برای عرصه فرهنگ و حتی اقتصاد و محیط‌زیست و ... زیان‌بار و خطرناک است که تجزیه‌ی خاک کشور.

طاهره ایبد

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: طاهره ایبد ، طرح واگذاری کتابخانه‌های کانون پرورش فکری

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: طاهره ایبد طرح واگذاری کتابخانه های کانون پرورش فکری کتابخانه های کانون کانون پرورش فکری کتابخانه ها بچه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۳۶۹۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

استقبال کانون استان قزوین از برگزاری سی‌وپنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران

در استقبال از حضور کانون در سی‌وپنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، کارگاه‌های هنری کتاب‌محور در مرکز فرهنگی و هنری مجتمع کانون استان قزوین برپا شده است.

در این کارگاه‌ها به سفارش مدیریت نظارت بر چاپ و توزیع محصولات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، آثار هنری سرامیکی با نقش‌هایی براساس محتوای کتاب‌های کانون برای اهدا به بازدیدکنندگان کودک و نوجوان نمایشگاه کتاب تهیه می‌شود.

تولید این آثار هنری مبتنی بر اساس محتوای کتاب‌های کانون با هدف استفاده از ظرفیت هنر برای ترغیب کودکان و نوجوانان به کتاب‌خوانی و انس با کتاب انجام می‌شود

کانون پرورش فکری با هزار عنوان کتاب و ده‌ها برنامه فرهنگی و هنری از جمله رونمایی کتاب‌های جدید در سی‌وپنجمین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران شرکت می‌کند.

انتشارات کانون بیش از ۵۷ سال سابقه فعالیت دارد و در این دوره از نمایشگاه کتاب نیز با کتاب‌های چاپ اول و تجدید چاپ مناسب برای گروه‌های سنی نوباوه (بالای ۴ سال)، نوخوان (بالای ۷ سال)، نونهال (بالای ۹ سال)، نونگاه (بالای ۱۲ سال) و نوجوان (بالای ۱۵ سال) حضور دارد.

کانون پرورش فکری در سی‌وپنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران از کتاب‌های گروه سنی مثبت صفر (کودکان بدو تولد تا ۳ سال) نیز رونمایی خواهد کرد.

همچنین برگزاری مراسم رونمایی از کتاب‌های جدید کانون از دیگر برنامه‌های کانون پرورش فکری در طول برگزاری این دوره از نمایشگاه خواهد بود.

کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در سی‌وپنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در سه سالن ناشران کودک و نوجوان، ناشران عمومی و ناشران آموزشی (ویژه کانون زبان) حضور دارد.

سی‌وپنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران ۱۹ تا ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ در مصلی امام خمینی (ره) تهران برگزار می‌شود.

باشگاه خبرنگاران جوان قزوین قزوین